Bu fotoğraftaki kahramanların resimlerine tek tek, uzun uzun baktım.
Her birinin gözleri ışıl ışıl parıldıyordu. Etraflarına nur saçar haldeydi her biri.
Baktıkça kahramanlara kendi evlatlarım geldi gözümün önüne. 
Bir an,  Özel Harekatçı olmak için çırpınıp duran ve başvuruda bulunan oğlumu düşündüm.  
Baktıkça kahramanlara henüz bıyıkları terlememiş çiçeği burnunda polis yeğenim süzülüverdi gözlerimin önünde. 
Hani bazen insanın bo-ğazında düğümlenir ya kelimeler. 
Bağırıp, haykırmak isterken delice, payına susmak düşer.. 
Konuşamazsın ya.. 
İşte öyle hissettim kendimi kahramanlara baktıkça. 
Yüreğimden bir parça kopmuş gibiydi. 
İstanbul’daki ateş sadece kahramanların ocak-larını değil, benim de yüreğimi yaktı, ülkesini seven her insan gibi.. 
İşte bunun için dün yerel ve yangın medyada görev yapan meslektaşlarımı da yanıma alıp en yakın Polis Merkezi’ne koşarak bu fotoğraftaki kahra-manları kucaklar gibi polislerimize sarılarak şöyle dedim:  
#OmuzOmuzayız  ve her zaman #PolisiminYanındayım.
....
 
DUYGULANDIRIP AĞLATAN PAYLAŞIM
Şimdi de şu paylaşımı okuyun lütfen:
 “Dün gece 26 yaşında bacağı ve kaburgaları kırılmış vücudu yanık et ve barut kokan polis bir hastam, ‘Hemşire hanım çok ağrım var, dayanamıyorum bağırıyorum; diğer hastaları çok mu rahatsız ediyorum’ dedi.
O durumda bile hala kendini değil, diğer insanları düşünüyordu.
Ara ara arkadaşlarının durumunu ve şehit sayısını soruyordu.
İsyan etmiyordu, özel ilgi istemiyordu, söylediklerimize harfiyen uyuyordu.
Yakınları da ortalığı yakıp yıkmıyor üstümüze yürümüyorlardı, yoğun bakımın kapısında metanetle bekliyorlardı.
Sadece o değil dün gece baktığım ve konuşabilecek durumda olan bütün hastaların tutumu böyleydi.
Çoğumuz göz yaşlarımızı tutamadan çalıştık bütün gece.
Televizyondan izlemek gibi değil orda olmak, çiçeği burnunda gençlerin ellerini-zin arasından kayıp gitmelerini izlemek, yaşasalar bile sakat kalacaklarını bilerek yaralarını sarmak.
Televizyondaki birer sayıdan ibaret değil onlar, hepsinin bir hikayesi ve ellerinden alınmış bir gelecekleri var.
Nasıl kıydınız onlara!
Nasıl vicdanınız el verdi!
Nasıl hesabını vereceksiniz bu gencecik vatan evlatlarının!!!”
...
Yaralı polislerin tedavi gördüğü Şişli Hamidiye Etfal Hastanesi’nde görev Özlem Şeko hemşirenin beni duygulandıran paylaşımı bu. 
Son söz;
Katillere, canilere.. 
Onlara destek verenlere.. 
Çok sevdiği kim varsa en yakınında.. Onun fotoğrafını göstereceksin sadece...
13 ARALIK 2016