Düz düşünen bir insanım..

Kafamın arkası ayrı önü ayrı çalışmadı hiç..

İnsanları, insan olmaları hasebiyle sevdim, zira Yaratanımız bir..

Kendi çapımda hep adil olma yolunu seçtim.. kimseyi kırmamak, gönül yıkmamak İçin çabaladım..

Anlayan da oldu anlamayan da.

Haksızlıkları dilim döndüğünce yeri ve zamanı geldiğinde hep dile getirmeye çalıştım.

Neticede herkesin gücünün yettiği bir nokta var.

Başkalarını eleştirmeden evvel, kendi hatalarımın olduğunu hiç unutmadım..

İnsanları ayıplarından ve kusurlarından ötürü kınamamaya çalıştım..

İnsanın hatasıyla insan olduğu gerçeğini hatırladım hep..

Bugün dönüp baktığımda,haydi gidiyoruz dediğimde, tamam geliyorum diyecek adam sayısı bir elin parmakları kadar var ya da yok..

Yola çıktıklarımızın kahir ekseriyeti, yolda bulduklarıyla bizi çoktan takaslamışlar.. Ama olsun, kimseye de kırgınlığımız yok..

Lakin hata yapa yapa, günahımızla sevabımızla doğru bildiğimiz yolda nefes tüketmeğe devam ediyoruz..

Ancak; Hep şuna inandım:

Kötülükten iyilik doğmuyor. Sana zulmedene sabırla mukabelede bulunacaksın. 

Öfkeni kendinde saklayacaksın.

Haklıysan zaten Allah sabrının karşılığını gösteriyor..

Zulmedenin kötü akibetine şahit oluyorsun..

Demem odur ki; 

Sadakatin, dürüstlüğün, dostluğun, samimiyetin çok ucuz olduğu, çok kolay alınıp satıldığı bu devirde, biz yine iyiden, güzelden, doğrudan ve haktan yana olalım..

Eğri olan eninde sonunda belasını buluyor zaten..

Kimselerin olmadığı dikenli yolları arşınlarken yanımızda olanları, üç kuruşluk menfaat için satmayalım..

Bizi yolda bulduklarıyla takaslayanları da çok dikkate alıp tatlı canımızı üzmeyelim..

Herkes rolünü oynuyor hayat sahnesinde..

Rolümüzü oynarken kuklalaşmayalım..

Hayatta en zor şey insan olmak, ondan daha da zoru insan kalabilmekmiş..

Selam ve Dua ile..