İsmet Barbaros...

Çocukluğumuz ile gençliğimizin Lev Yaşin'i.. Dimo Zoff'u.. Gordon Banks'ı.. Sabri Dino'su... Turgay Şeren'iydi İsmet abi...

Sadece bizim semtin değil, şehrin en iyi kalecisiydi.

Kurtuluşspor, Yücespor, Çimentospor, Esnafspor, Başakspor, Güven Ege, Kırkağaç İdman Yurdu, Ateşpor..

1956'dan 2000'li yıllara kadar sporcu ve teknik adam olarak amatör spora adanan bir hayat.

Vefasızlığıyla öne çıkan şehirde unutulmuş bir isim.

Bir kaç yıldır görmüyordum İsmet abiyi..

Allah var ya "öldü de bizim haberimiz mi olmadı acep.." demişliğimde oldu kime vakit kendi kendime.

Eksiklik veya kusur varsa bu konuda elbet bizde. Eşşeklik yapıp yıllardır arayıp hal hatırını sormadık!

Öyle ya.. dünya işlerine kendilerini haddinden fazla kaptıran, her şeyi maddiyat olarak gören biz insanlar artık birbirini göremez, tanıyamaz, acısını, mutluluğunu paylaşamaz oldu.

Allah bizim gibi vefasız kullarını şaşırtmasın!

Amin.. diyerek konumuza döneyim.

Beni ayakta tutan tek ciğerime doping olsun diye gittiğim Atatürk Parkı'ndan dönüşte, Allah yolumuza çıkardı, hocaların hocası, bizim mahallenin neşesi İsmet abiyi.

Valilik karşısındaki mini parkta oturup soluklandık. Kucaklaşıp hasret giderdik. Ateşspor'dan başlayıp ilk kadın futbol takımını kurduğu yıllara uzanan nostaljik bir yolculuk yaptık.

Cefakar ve cevval hocaydı İsmet abi.

Şimdikiler gibi, transfer hovardalığı yapmaz, görev aldığı takımlarda aralarından yeteneklilerini seçtiği semtin gençlerini oynatıp şehrin futboluna kazandırırdı.

Keyifli bir sohbetti.

Sağlıklı ömür dilediğimiz hocamızla söyleşimizin bir bölümünü anı kalsın diye kayıt altına aldım.

İzlemek isteyen için o görüntüler altta.

Okuduğunuz bu satırları geçen yılın, yani 2022'nin Kasım ayı başlarında yazmıştım.

Bu sabah saatleri ölüm haberini aldım.

İsmet abi 85 ve son gördüğümde gayet sağlıklı ve hafızası yerindeydi.

Ortak dostlarımızın aktardığına göre, daha düne kadar da öyleymiş.

Elden ayaktan kesilip, yatağa bağlı, birilerine muhtaç olmadan Hakk'a yürümek.

Ne güzeldir böyle bir ölüm.

"Ölümün güzeli olur muymuş" demeyin hiç.. Olur...

Ağrısız, acısız..

Çekmeden, çektirmeden gelen her ölüm güzeldir ve sevilir bence.

İsmet abi güzel insandı.

İnanıyorum ki, Yaratan'ın sevgili kullarından biriydi.

"Ben şimdi kötü birisi olsam, sokağa çıktığımda selam veren olur mu! Her zaman sevilen adam oldum. Hangi kapıdan girsem, 'ooo hocam gelmiş..' diye sarılıyor boynuma bu şehirde herkes..."

Geçen yılın son aylarındaki sohbetimizde böyle diyordu İsmet abi.

Bugün son yolculuğuna uğurladığımız cenazesinde yüzlerce seveni vardı. Hemen her biri anılarını anlatırken neşesinden, merhametinden, yaptığı işin kutsallığından söz ediyordu. Manzara “sevilen adam oldum” sözünün canlı örneği gibiydi..

"Güzel insandı.." deyişinin içini dolduran biriydi.

Çok emeği geçti, hizmeti oldu şehrin sporuna ve gençliğine.

Biz faniler, sağlığında nankörlük edip unutsak da bunu, onu ebediyetine intikal ettiren Rabbim cennetiyle mükafatlandıracaktır hiç şüphesiz...

Sevgili İsmet abi..

Allah'tan rahmet diliyorum senin için. Mekanın Cennet olsun...

Şüphesiz biz Allah’tan geldik ve şüphesiz dönüşümüz O’nadır..

Rabbim hepimizi iyi kullarından eylesin!

26 Nisan 2023 | Ramazan Demir | Balıkesir